Parakolarstwo

Szybkość i emocje towarzyszące kolarstwu są dostępne dla zawodników niepełnosprawnych stosunkowo od niedawna. Po raz pierwszy zagościły w programie Igrzysk w Seulu w 1988 roku. Dyscyplina jest przystosowana do zawodników z różnymi rodzajami niepełnosprawności, z których wynikają podziały na poszczególne klasy (niewidomi i niedowidzący, dysfunkcja ruchu, porażenie mózgowe, amputacje). W zależności od rodzaju schorzenia mogą oni stosować następujące rodzaje rowerów (z ang.): „bicycle”, „tricycle”, „tandem” oraz „handbike”. Program zawodów obejmuje kolarstwo szosowe i torowe. Zawodnicy rywalizować mogą na dystansach wytrzymałościowych do 120 km, na welodromie do 4 km oraz w sprincie. Wyróżnić możemy również osoby niewidome startujące z widzącym pilotem. Aby uzyskać więcej informacji na stronę Międzynarodowej Unii Kolarskiej (UCI) www.uci.ch