FUNDACJA UNAWEZA – edycja II

Kolejnych 10 zawodniczek otrzyma stypendia w ramach akcji organizowanej przez Fundację UNAWEZA, #CorinneRunsForGood oraz Polski Komitet Paralimpijski. Spośród nich beneficjentkami programu będą dwie zawodniczki z Ukrainy – do przedsięwzięcia dołącza Ukraiński Komitet Paralimpijski.

Wszystko zaczęło się od niecodziennego pomysłu: Corinne Klajda postanowiła przebiec cykl 4 pustynnych ultramaratonów, jedno z najcięższych wyzwań biegowych na świecie. Nie chciała jednak, aby ten wysiłek był celem samym w sobie – ważne było, aby dookoła niego wydarzyło się coś dobrego i istotnego. Zgłosiła się do Fundacji UNAWEZA prowadzonej przez Martynę Wojciechowską, Ambasadorkę polskich paralimpijek.

W Fundacji UNAWEZA dajemy kobietom skrzydła w Polsce i na krańcach świata – mówi Martyna Wojciechowska, prezeska zarządu Fundacji UNAWEZA. – Niedawno, dzięki wsparciu wspaniałych ludzi, zakończyliśmy sukcesem nasz pierwszy projekt stypendiów dla Paralimpijek, a teraz startujemy z jego drugą edycją! Inicjatorka akcji, Corinne Klajda, już za chwilę rusza na kolejny bieg w ramach cyklu ultramaratonów 4 DESERTS RUN. Corinne zamierza przebiec łącznie ponad tysiąc kilometrów w trudnych warunkach i jednocześnie zbiera pieniądze na stypendia sportowe dla naszych wspaniałych Dziewczyn! Dzięki temu będą mogły przygotować się do kolejnych igrzysk paralimpijskich w Paryżu.

Ta edycja programu jest wyjątkowa, bo stypendystkami będą Paralimpijki z Polski i Ukrainy – dodaje Wojciechowska. – To Mistrzynie i prawdziwe Bohaterki dnia codziennego, które pokonują wszystkie przeciwności losu. Pokazują, że niemożliwe nie istnieje. Każde spotkanie z nimi to dawka inspiracji.

Wśród tegorocznych stypendystek znalazły się zawodniczki, które przygotowują się do startów w igrzyskach paralimpijskich w Paryżu. Są w tym gronie kobiety, które mają już na swoim koncie medale paralimpijskie i we Francji również będą naszymi faworytkami do podium: paralekkoatletki Lucyna Kornobys i Renata Śliwińska, parałuczniczka Milena Olszewska, parakajakarka Kamila Kubas i pływaczka Oliwia Jabłońska. Są też zawodniczki, które mają na koncie medale MŚ i ME, jednak paralimpijskie triumfy dopiero przed nimi, jak paralekkoatletki Faustyna Kotłowska, Joanna Oleksiuk i Jagoda Kibil. Wśród stypendystek znajdują się też dwie paralimpijki z Ukrainy, paralekkoatletka Natalia Kobzar i parapływaczka Anna Hontar, które zdobyły swoje pierwsze medale paralimpijskie w Tokio, a w Paryżu również powalczą o najwyższe laury. Choć każda z tych sportsmenek ma na swoim koncie wiele osiągnięć, którymi może się pochwalić, to wynikająca ze stypendium stabilność jest nie do przecenienia.Każda kwota wpływająca stale to jest płynność i stabilność, która zapewnia spokojną głowę – nie muszę się martwić przyziemnymi rzeczami. – mówi Jagoda Kibil, sprinterka i jedna ze stypendystek. – Jeśli mamy takie rzeczy poukładane, to zdecydowanie łatwiej jest nam się skupić na treningu. To bardzo ważne, by na treningu i na zawodach skoncentrować się tylko na zadaniach do zrobienia tu i teraz.

Kolejnym ważnym elementem całej akcji jest udział w niej Martyny Wojciechowskiej i Corinne Klajdy – osób, które dają napęd i rozgłos całemu wydarzeniu. Martyna Wojciechowska jest ambasadorką polskich paralimpijek i dzięki jej zaangażowaniu oraz dopingowi dla naszych zawodniczek coraz więcej osób dowiaduje się o ich wynikach i rekordach. Corinne Klajda również nagłaśnia temat zarówno zbiórki, jak i osiągnięć paralimpijek. Wykorzystuje w tym celu swój udział w ultramaratonach – najbliższy taki bieg czeka ją już pod koniec września na pustyni Atacama w Chile.Współpraca z Corinne Klajdą i Martyną Wojciechowską to dla nas zaszczyt, a sportowe wyzwania, których podejmuje się Corinne robią olbrzymie wrażenie nawet na naszych złotych medalistkach igrzysk paralimpijskich. – mówi Łukasz Szeliga, prezes Polskiego Komitetu Paralimpijskiego. – Corinne swoimi ekstremalnymi wyzwaniami, przemierzając pustynie i kończąc mordercze ultra maratony również udowadnia, że niemożliwe nie istnieje. Środki finansowe, które dzięki jej biegom udaje się zgromadzić Fundacji UNAWEZA zostaną przekazane paralimpijkom. Wsparcie finansowe pomoże naszym zawodniczkom w przygotowaniach do igrzysk paralimpijskich w Paryżu i pomoże im się jeszcze lepiej zaprezentować na arenie międzynarodowej. Chcielibyśmy także, żeby paralimpijskie szeregi wypełniało coraz więcej kobiet i mamy nadzieje, że ta akcja także przyczyni się do wzrostu popularności sportu wśród kobiet z niepełnosprawnościami – na tym nam szczególnie zależy. A za Corinne trzymamy kciuki i kibicujemy jej ze wszystkich sił.

Zaangażowanie tak rozpoznawalnych postaci jak Martyna Wojciechowska i to, co robi dla całej akcji Corinne Klajda, przekłada się na to, że o wszystkim można dowiedzieć się szerzej w mediach – czy w prasie, czy w telewizji, czy też w mediach społecznościowych – dodaje Jagoda Kibil, medalistka mistrzostw Europy i świata. – To jest bardzo ważne. Ludzie dowiadują się też o tym, ile dobra można zrobić, gdy się w coś zaangażuje.

Link do zbiórki

Corinne Klajda

Martyna Wojciechowska

Nasze stypendystki

Galeria

Link do zbiórki

Corinne już biegnie po lepsze warunki przygotowań sportowych dla naszych zawodniczek. Teraz my!

Zapraszamy do wpłat pod adresem: https://www.unaweza.org/wesprzyj/projekt-stypendialny-dla-paralimpijek-2022/

Zrzut Ekranu 2023 11 20 O 092652 800x268

Corinne Klajda

210610pkpar Mk46962 390x260 — Od lewej: prezes Łukasz Szeliga, Corinne Klajda i MArtyna Wojciechowska; fot. Marcin Klaban

Poznajcie Corinne Klajda, która w październiku pobiegnie dla Paralimpijek w najcięższym na świecie ultramaratonie 4 Deserts Race!

Zawodowo związana od 22 lat z Accord Group Polska, firmą specjalizującą się w doradztwie oraz rekrutacji kadry managerskiej wyższego szczebla, której szefuje od 2005 roku. Pochodzi z Mauritiusa, skąd w 1989 roku wyruszyła na stypendium naukowe do Chin. Tam poznała swojego męża, Marka. Od ponad 20 lat mieszka w Polsce razem ze swoją najbliższą rodziną: mężem oraz dwoma córkami, Kają i Isabelle.

Wraz z wkroczeniem w nowy etap życia, tuż po 50 urodzinach, Corinne chce kolejne lata przeżyć w ciekawy i pełen przygód sposób, jednocześnie tworząc wartość dla innych. Podczas jednego ze spotkań z przyjaciółmi, Corinne dowiedziała się o maratonie 4 Deserts Run, odbywającym się na czterech pustyniach zlokalizowanych na czterech kontynentach. Każdy z etapów biegu trwa 6 dni, a uczestnicy mają do przebiegnięcia po 250 km. Jedną z pasji Corinne jest bieganie, lubi również podróżować oraz nie boi się podejmować nowych wyzwań, dlatego postanowiła spróbować swoich sił i wziąć udział w tym trudnym biegu. Tuż po starcie treningów, Corinne zaczęła intensywnie myśleć nad tym, jak poprzez bieganie może pomóc innym. Właśnie wtedy zrodził się pomysł na wsparcie kobiet i charytatywną zbiórkę, by odmienić ich los.

(źródło: informacja prasowa akcji „Corinne runs for good”)

Martyna Wojciechowska

210610pkpar Mk47108 688x550 — prezes Łukasz Szeliga i Martyna Wojciechowska, fot. Marcin Klaban)

Od zawsze wiedziałam, że moim przeznaczeniem będzie życie w drodze. Zanim jednak wyjechałam w swoją pierwszą daleką podróż, najpierw dotarłam w góry wysokie. I zakochałam się w nich bez pamięci. W 2010 roku stanęłam na ostatnim szczycie w moim 7-letnim projekcie KORONA ZIEMI, który polega na zdobyciu najwyższych gór na siedmiu kontynentach.

20 lat temu zaczęłam swoją przygodę z telewizją, w której pracuję do dzisiaj. Wszystko zaczęło się od pasji do motoryzacji. W wieku 17-lat uzyskałam licencję rajdową, a kilka lat później zostałam prowadzącą najpopularniejszego w Polsce programu motoryzacyjnego „Automaniak”. W 2002 roku, jak pierwsza kobieta z Europy Środkowo-Wschodniej, wzięłam udział i ukończyłam rajd Dakar, a rok później rajd Transsyberia. Dzisiaj, kiedy tylko mam możliwość, zamiast czterech kółek wybieram swoją Hondę CBR Repsol.

W 2004 roku na dobre rozpoczęłam swoje największe podróże i teraz moje życie kręci się wokół nich. Wtedy właśnie wyruszyłam w świat kręcić swój pierwszy program podróżniczy dla telewizji TVN pt. „Misja Martyna”, którego zrealizowałam dwie serie, okrążając z nim kulę ziemską dwukrotnie. Niestety podczas realizowania jednego z odcinków na Islandii, razem z ekipą programu miałam bardzo poważny wypadek samochodowy, w którym zginął mój przyjaciel operator, ja natomiast złamałam kręgosłup i wylądowałam na wózku inwalidzkim z zerową motywacją do życia.

I wtedy wydarzyło się coś niezwykłego. Kiedy leżałam w szpitalu zobaczyłam w telewizji relację z pierwszego zimowego zdobycia szczytu Shisha Pangmy naszych rodaków, leżącego w Himalajach Wysokich. To był moment, kiedy uświadomiłam sobie, że muszę znaleźć motywację żeby wyzdrowieć – gdzieś indziej. Że nie może mi chodzić po prostu o powrót do formy, żebym znowu mogła chodzić i normalnie żyć. Musi to być coś spektakularnie trudnego i mało osiągalnego, żeby zmusić organizm do wysiłku i znowu uwierzyć, że wszystko będzie dobrze. I tak, zmotywowana do granic, półtora roku po nieszczęśliwym złamaniu kręgosłupa, z narodową wyprawą stanęłam na szczycie najwyższej góry świata – Mount Everestu.

To był dobry, 2006 rok. Kilka miesięcy po zdobyciu góry wydałam swoją pierwszą książkę pt. „Przesunąć horyzont”, która opowiada w zupełnie nieoczywisty sposób o zdobywaniu Everestu, walce z samą sobą i o tym, że warto jest marzyć. Mniej więcej w tym samym czasie zadzwonił jeden z ważniejszych telefonów w moim życiu, w konsekwencji którego objęłam stanowisko redaktor naczelnej najbardziej prestiżowego magazynu podróżniczego na świecie – National Geographic. To jedna z najbardziej niesamowitych rzeczy, jakie przydarzyły mi się w życiu. Kolejną były narodziny mojej córki Marysi w 2008 roku i choć mogłoby się wydawać, że nie da się być mamą-podróżniczką, mnie się to udaje.

W 2009 roku zaczęłam realizować program podróżniczy „Kobieta na krańcu świata”, który okazał się przygodą mojego życia. Zrealizowałam do tej pory dziesięc serii cyklu dokumentalnego (i 3 książki pod tym samym tytułem), o kobietach z najdalszych zakątków naszego globu i stałam się w pewnym sensie ambasadorką kobiet z całego świata, które łączą uniwersalne wartości.

Wierzę, że „Niemożliwe Nie Istnieje” oraz , że „Nawet najdłuższa Podróż zaczyna się od jednego kroku”. To drugie wytatuowałam sobie na przedramieniu.

(źródło opisu: www.martyna.pl)