Skład Polskiej Reprezentacji Paraolimpijskiej

Iweta Faron

 Dziś zrób to czego innym się nie chce, a jutro będziesz miał to czego inni pragną.

Klub: KS Obidowiec Obidowa
Miejsce zamieszkania: Obidowa
Data urodzenia: 08.12.1999r.

Grupa: osoby startujące na stojąco
Podgrupa startowa:      LW8

Biegi Narciarskie:

  • bieg na 15km stylem łyżwowym.

Biathlon:

  • sprint 6km,
  • średni 10km
  • indywidualny 12,5km.

Najważniejsze osiągnięcia:

  • 2017    – 2x 6m. biathlon (indywidualny, średni) Mistrzostwa Świata Finsterau,
  • 2x Mistrzostwo Polski 2017

Największy sukces: 6 miejsce mistrzostw świata.

Niepełnosprawność: niedorozwój prawej dłoni, wada wrodzona.

Największy autorytet: Marit Bjorgen.

Pierwszy kontakt ze sportem to rok 2008. Trafiła do sportu dzięki mamie, która zainteresowała zawodniczkę  narciarstwem biegowymi i to właśnie ona w pierwszych latach nią pokierowała. Decydującym wydarzeniem w karierze sportowej było zostanie członkiem kadry narodowej w 2015r.

Piotr Garbowski

Dążyć zawsze do wyznaczonego celu

Klub: Przemyski Klub „Podkarpacie”
Przewodnik: Jakub Twardowski
Miejsce zamieszkania: Klimkówka
Data urodzenia: 14.09.1973r.

Grupa: osoby niewidome i niedowidzące
Podgrupa  startowa:  B3

Biegi narciarskie:

  • bieg sprinterski,
  • bieg średni,
  • bieg długi.

Biathlon:

  • biathlon krótki,
  • biathlon średni,
  • indywidualny biathlon długi
  • sztafeta biegowa.

Najważniejsze osiągnięcia:

  • 2017
    1 miejsce w II Mistrzostwach Polski Niewidomych i Słabowidzących w biathlonie, bieg indywidualny-kat. seniorzy
    1 miejsce na Ogólnopolskich Zawodach w Biathlonie Letnim i Strzelectwie Laserowym w kategorii senior
    1 miejsce na Ogólnopolskim Turnieju Osób Niewidomych i Słabowidzących w Biathlonie Letnim o „Puchar Podkarpacia” kat. Senior – bieg indywidualny
    9 miejsce Mistrzostw Świata
    9 miejsce w Próbie Paraolimpijskiej PeyongChang, Korea Płd.
  • 2016
    1 miejsce w Pucharze Polski Niewidomych i Słabowidzących w biathlonie
    1 miejsce na Mistrzostwach Polski Niewidomych i Słabowidzących w biathlonie
    2 miejsce w Ogólnopolskich Zawodach w biathlonie letnim o Puchar Burmistrza Rymanowa
    1 miejsce w II Mistrzostwach Polski Niewidomych i Słabowidzących w biathlonie, sprint-kat. Senior
  • 1992
    miejsce w Ogólnopolskich zawodach klasyfikacyjnych w dwuboju zimowym
  • 1988
    złoty medal Mistrzostw Polski LZS
  • 1987
    5 miejsce w Ogólnopolskich zawodach w dwuboju letnim
    brązowy medal Mistrzostw Polski LZS
  • 1986
    srebrny medal Mistrzostw Polski LZS

Największy sukces: 9 miejsce na Mistrzostwach Świata (Niemcy, 2017r.)

Największa porażka: diagnoza o postępującej, nieuleczalnej chorobie oczu.

Niepełnosprawność: stopniowa utrata wzroku spowodowana zwyrodnieniem plamki żółtej, która jest chorobą genetyczną. Z czworga rodzeństwa troje ma tę chorobę. Zdiagnozowana u zawodnika po raz pierwszy 15 lat temu. Nie ma leku na tę chorobę.

Największy autorytet: norweski biathlonista Ole Einar Bjørndalen

Przed startem słucham rad ludzi, którzy mi zawsze dobrze życzą.
Nigdy nie wezmę do ust… wszelkiego rodzaju narkotyków.
Mój talizman to… krzyżyk na szyi.
Najgłupsza rzecz jaką kiedykolwiek zrobiłem to… zbyt szybko zakończona kariera sportowa w latach 90 i za długa przerwa w uprawianiu sportu na wysokim poziomie.

Pierwsze spotkanie ze sportem miało miejsce w wieku szkolnym, gdzie jako nastolatek Piotr Garbowski grał w piłkę nożną oraz biegał na nartach osiągając bardzo dobre wyniki w swojej kategorii wiekowej. Obecna przygoda jest po części kontynuacją marzeń z lat dzieciństwa i młodości. Trzy lata temu Garbowski postanowił spróbować swoich sił w biathlonie niewidomych i słabowidzących.  Po rozmowie z trenerem, który przybliżył mu zasady dyscypliny w przypadku osób niepełnosprawnych,  rozpoczął treningi. Sukcesywnie  poprawia swoją formę i wyniki sportowe nieustannie stawiając sobie coraz wyższe cele.

Jednym z nich był start w igrzyskach paraolimpijskich w 2018 roku w Korei Południowej. Marzenie to zawodnik kwituje tymi słowami: nie widzę innej możliwości jak zdobycie medalu olimpijskiego dla mojego kraju i siebie.

Maciej Krężel

  Tylko mocno czegoś pragnąc można to osiągnąć.

Klub: WSSiRN „Start” Katowice
Przewodniczka: Anna Ogarzyńska
Miejsce zamieszkania: Dąbrowa Górnicza
Data urodzenia:27.08.1991

Grupa: osoby niewidome i niedowidzące
Podgrupa: B3

Narciarstwo alpejskie:

  • zjazd (downhill)
  • super gigant
  • super kombinacja
  • slalom gigant
  • slalom

Najważniejsze osiągnięcia:

  • udział w Zimowych Igrzyskach Paraolimpijskich Sochi 2014
  • udział w Zimowych Igrzyskach Paraolimpijskich Vancouver 2010

Największy sukces:

  • 3 miejsca w klasyfikacji slalomu Pucharu Świata 2016/17
  • wygrana Pucharu Europy 2016/17
  • 5 miejsce w slalomie na Igrzyskach Paraolimpijskich Sochi 2014
  • wygrana Pucharu Europy 2013/14

Największa porażka:

nieudany 2 przejazd slalomu na Mistrzostwach Świata Tarvisio 2017,  który zaprzepaścił szanse na medal.

Niepełnosprawność: wada wzroku.

Maciej Krężel nie widzi na lewe oko, a na prawe ma pogorszoną ostrość i zawężone pole widzenia. Wada istnieje od urodzenia i jest powiązana z wrodzoną jaskrą. Maciej przeszedł cztery operacje na jaskrę i dwa zabiegi witrektomii.

Największy autorytet: Bode Miller.

Przed startem słucham… AC/DC.
Nigdy nie wezmę do ust… przysmaku koreańskiego w postaci psa.
Mój talizman to… wiara w siebie.
Najgłupsza rzecz jaką zrobiłem to…. to lepiej się nie przyznawać.
Mój pierwszy kontakt ze sportem… w pierwszych latach życia gdy jeździłem w nosidełku z tatą na nartach.

Na nartach zaczął jeździć zanim nauczył się chodzić… w specjalnym nosidełku dla dzieci, razem z tatą. Gdy już nauczył się chodzić przyszedł czas na naukę jazdy na nartach. A gdy dowiedział się o sporcie niepełnosprawnych zaczęły się treningi. I trwają do dziś.

Łukasz Kubica

Klub:  KS Obidowiec Obidowa
Przewodnik: Wojciech Suchwałko
Miejsce zamieszkania:  Bielsko-Biała
Data urodzenia: 22.10.1989

Grupa: osoby niewidome i niedowidzące
podgrupa: B3

Konkurencje:

  • bieg sprinterski
  • bieg średni
  • bieg długi
  • sztafeta biegowa

Najważniejsze osiągnięcia:

  • 2017 –  7m. w sztafecie i 8m. na długim dystansie w narciarstwie biegowym mistrzostw świata w Finsterau.

Największy sukces: stypendium sportowe, wyjazd na igrzyska paraolimpijskie.

Niepełnosprawność: osoba niedowidząca.

Największy autorytet: Błażej Nikiel i trener Jan Ziemianin.

Przed startem słucham…  dobrych rad trenera.
Nigdy nie wezmę do ust…. kalafiora 🙂
Mój talizman to… nie mam.
Najgłupsza rzecz jaką kiedykolwiek zrobiłem/am… za mało miejsca tu jest…
Jego pasją pozasportową są stare radia.

Treningi biegowe rozpoczął blisko osiem lat temu, później włączył się w biegi uliczne i górskie.  Poznani na nich biegacze nakierowali go na nieformalne grupy biegowe i ostatecznie trafił do bielskiego kluby START. Dzięki współpracy z klubem został reprezentantem Polski w biegach narciarskich. Biega również w maratonach i półmaratonach.

Kamil Rosiek

Klub: ZSON ,,Start” Nowy Sącz
Miejsce zamieszkania: Wieliczka
Data urodzenia: 06-04-1984

Grupa: osoby startujące na siedząco
Podgrupa  startowa:  LW12.

Biegi narciarskie:

  • bieg sprinterski,
  • bieg średni,
  • bieg długi.

Biathlon:

  • biathlon krótki,
  • biathlon średni,
  • indywidualny biathlon długi
  • sztafeta biegowa.

Najważniejsze osiągnięcia:

  • 2016
    3 miejsce na PŚ w Vuokatti – biathlon 15km,
  • 2014
    6 miejsce z Witold Skupień na IPO w Soczi w sztafecie biegowej,
  • 2011
    Wicemistrzostwo świata w biathlonie na 7,5km w Khanty-Mansyjsku,
    3 miejsce na PŚ w biathlonie na 7,5km w Finsterau,
    3 miejsce na PŚ w Sollefteå.

Największy sukces: wicemistrzostwo świata w 2011r.

Największa porażka: nie pamiętam.

Niepełnosprawność: niedorozwój prawej kości udowej, czyli jedna noga krótsza o kość udową.

Największy autorytet: norweski biathlonista Ole Einar Bjørndalen oraz włoski piłkarz Roberto Baggio.

Przed startem słucham… rad trenera.
Mój talizman to… nie posiadam.
Najgłupsza rzecz jaką kiedykolwiek zrobiłem/am… nie przypominam sobie.

Kamil Rosiek od dziecka interesował się piłką nożną. Na osiedlowym boisku grał o kulach. Tam go zauważono. Ktoś przekazał informację prezesowi klubu Start w Nowym Sączu, że jest taki chłopiec, który biega o kulach za piłką. Prezes dowiedział się, gdzie Kamil mieszka, przyjechał do niego i zaproponował uprawianie sportu. Tak rozpoczęły się pierwsze treningi Kamila w klubie. Najpierw była lekka atletyka (skok w dal, rzut oszczepem, rzut dyskiem, pchnięcie kulą, wyścigi na wózkach), a później narciarstwo biegowe, następnie biathlon oraz z czasem także amp futbol – z sukcesami. W 2014 r. w Meksyku polska reprezentacja zajęła 4 miejsce.

Igor Sikorski

Przyszłość zaczyna się teraz

Klub: Start Bielsko-Biała
Miejsce zamieszkania: Kraków
Data urodzenia: 5.07.1990

Grupa: osoby startujące na siedząco
Podgrupa startowa:  LW 11

Narciarstwo alpejskie:

  • slalom
  • gigant
  • super gigant
  • super kombinacja
  • zjazd

Najważniejsze osiągnięcia:

  • 2018
    1 i 3 m. w slalomie Pucharze Świata w Zagrzebiu
    2 m. w slalomie w Pucharze Świata w Veysonaz (Szwajcaria)
    Dwa 1 miejsca w Pucharze Europy w gigancie i super-gigancie Sella Nevea (Włochy)
  • 2017 – 3 miejsce w gigancie na Pucharze Świata w Korei
  • 2017 – wicemistrzostwo świata w slalomie w Tarvisio (Włochy) 2017
  • 2016- 1 miejsce w slalomie Puchar Świata Kuhtai (Austria) 2016
  • 2015- 7 miejsce w mistrzostwach świata w gigancie Panorama (Kanada) 2015
  • 2015/16- 2 miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu Europy
  • 2014- 13 miejsce w slalomie  Zimowe Igrzyska Paraolimpijskie Soczi 2014
  • zwycięstwa w Mistrzostwach Polski

Największy sukces: wicemistrzostwo świata.

Największa porażka: brak.

Niepełnosprawność: paraplegia.
W 2007r. Igor Sikorski uległ wypadkowi – spadł  z wysokości ok 6-8m na plecy i złamał kręgosłup z URK na poziomie th11,12.

Największy autorytet: każdy dobry sportowiec.

Przed startem słucham… wskazówek trenera.

Najgłupsza rzecz jaką kiedykolwiek zrobiłem… nie przypominam sobie.

Mój pierwszy kontakt ze sportem… jak byłem małym dzieckiem, chyba jazda na rowerze była pierwsza.

Do narciarstwa alpejskiego niepełnosprawnych trafił przez internet. Kiedy „wylądował na wózku” na trzecim piętrze bez windy zastanawiał się, co robić w nowej sytuacji. Umówił się na szkolenie do Jarosława Roli z Karpacza… i tak się zaczęło. Rola namówił Sikorskiego na wspólny obóz z kadrą. Potem były mistrzostwa Polski. Sikorski dostał od Romualda Schmidta nowe gigantowe narty,  na których następnego dnia się rozbił. Jednak to go nie zniechęciło  do podjęcia treningów. Inspiracją by spróbować sił na monoski był film na YT, na którym Holender KJ van der Kloster wygrał ski cross na X=Games.  To było szaleństwo – mówi Sikorski –  i zapragnąłem śmigać tak samo. Co prawda nie trenuje ski crossu,  ale po treningu czasami jeździ „poskakać na hopki”.

Witold Skupień

Ciężka praca popłaca.

Klub: KS Obidowiec Obidowa
Miejsce zamieszkania: Kluszkowce
Data urodzenia: 07.06.1989r.

Grupa: osoby startujące na stojąco
Podgrupa startowa: LW 2-9.

Biathlon:

  • sprint 7,5 km

Biegi narciarskie:

  • 20km techniką dowolną
  • sprint stylem klasycznym
  • 10 km stylem klasycznym
  • sztafeta 4×2,5km (druga i czwarta zmiana)

Najważniejsze osiągnięcia:

  • 2018 (luty) – brązowy medal w biegu długim techniką klasyczną, zawody Pucharu Świata w Vuokatti w Finlandii
  • 2017 – wicemistrzostwo świata w sprincie stylem dowolnym Finsterau 2017
  • 2016/2017 – 4 miejsce w generalnej klasyfikacji Pucharu Świata w narciarstwie biegowym
  • 2014 – 6 miejsce Igrzyska Paraolimpijskie Soczi,
  • trzykrotny Mistrz Polski w narciarstwie biegowym,

Największy sukces: 2 miejsce Mistrzostwa Świata 2017

Największa porażka: każdą porażkę traktuje jako lekcje na przyszłość.

Niepełnosprawność: brak przedramion, porażenie pądem elektrycznym w 2001 roku.

 Największy autorytet: Petter Northug Jr.

Przed startem słucham… bicia serca.
Mój talizman to… nie posiadam.
Najgłupsza rzecz jaką kiedykolwiek zrobiłem/am… uległem wypadkowi, w którym straciłem ręce.
Mój pierwszy kontakt ze sportem… styczeń 2012 Szklarska Poręba.

Trafiłem do sportu robiąc prawo jazdy w szkole byłego medalisty paraolimpijskiego Damiana Mariana w Nowym Sączu. Decydujące w sporcie jest to, aby cały czas się rozwijać.

Wojciech Taraba

Da się!

Klub: Beskidzkie zrzeszenie Sportu i Rehabilitacji START Bielsko Biała
Miejsce zamieszkania: Kraków
Data urodzenia: 20.09.1986

Grupa: osoby startujące na stojąco
Podgrupa:  SB-LL2

Parasnowboard:

  • banked slalom,
  • boarder cross.

Najważniejsze osiągnięcia:

  • 2015
    11m. w SBX na Mistrzostwach Świata La Molina Hiszpania 2015
    11m. w Banked Slalom na Mistrzostwach Świata La Molina Hiszpania
  • 2014
    15m. w SBX na Igrzyskach Paraolimpijskich Soczi

Największa porażka: 25 miejsce w Pucharze Świata w Landgraaf 2017 i 8 lat bez jazdy na desce po wypadku 2004 – 2012

Niepełnosprawność: amputacja prawej nogi.

Największy autorytet: Lech Wałęsa, Rodzice, brat Bartek.

Przed startem słucha…porad pani trener Gochy Kelm, muzyki Reggae.
Nigdy nie wezmę do ust… mięsa i alkoholu.
Mój talizman to…moje ponad metrowe dready, koraliki od brata Bartka z Tajlandii.
Najgłupsza rzecz jaką kiedykolwiek zrobiłem… długo by wymieniać .

Sport uprawia od dziecka. Zaczęło się od narciarstwa,  gdy miał 3 lata. W wieku 7 lat dołączył do klubu Elita z Krakowa. W wieku lat 11 (1997) postanowił spróbować jazdy na desce snowboardowej. Nastoletniego snowboardzistę interesował głównie Freeride (jazda poza trasami/ jazda w puchu). W 2004 roku na Kasprowym wierchu doznał wieloodłamkowego złamania kości piszczeli i strzałki w prawym podudziu. Po serii błędów lekarskich, 12 operacjach w pełnej narkozie i 4 miesiącach walki o nogę w 3 krakowskich i 2 śląskich szpitalach podjął decyzję o amputacji. Przez kilka lat myślał o powrocie na deskę snowboardową, ale uniemożliwiały to kłopoty z kikutem, potem kłopoty z protezą. W 2011 poznał swoją obecną trenerkę Gochę Kelm. Pisała pracę magisterską o rehabilitacji osób z niepełnosprawnościami poprzez sporty ekstremalne. W 2012 roku zaproponowała mu uczestnictwo w zgrupowaniu narciarskiej kadry paraolimpijskiej. Wrócił do jazdy na snowboardzie i zaczął się przygotowywać do igrzysk paraolipmijskich w Soczi. Udało mu się zdobyć dziką kartę. W Soczi zajął bardzo dobre 15 miejsce oraz dostąpił zaszczytu niesienia Polskiej flagi na ceremonii zamknięcia igrzysk.