Parawioślarstwo

Historia Parawioślarstwa

Parawioślarstwo, jedna z najmłodszych dyscyplin paralimpijskich, pojawiło się na igrzyskach w Pekinie w 2008 roku. Dyscyplina ta nie różni się znacząco od wioślarstwa osób pełnosprawnych, a w Polsce rozwija się od 2006 roku dzięki inicjatywie Longina Komołowskiego i Ryszarda Stadniuka. Pierwszym trenerem koordynatorem został Tomasz Kaźmierczak. Nasi zawodnicy zdobyli liczne medale na mistrzostwach świata i Europy, a także na ergometrze wioślarskim.

Początkowo dystans rywalizacji wynosił 1000 m, ale od igrzysk w Tokio w 2020 roku jest to 2000 m. Kwalifikacje paralimpijskie zdobywa się podczas mistrzostw świata, regionalnych regat kwalifikacyjnych oraz przez decyzję FISA, która może przyznać miejsca państwom szkolącym zawodników z niepełnosprawnościami.

Wyróżnia się cztery kategorie paralimpijskie:

PR1M1x/PR1W1x – jedynki dla mężczyzn i kobiet. Zawodnicy używają wyłącznie rąk i górnej części tułowia, siedząc na specjalnych siedziskach z pasami stabilizującymi.
PR2Mix2x – osady mieszane, ruch wioślarski obejmuje ręce i tułów. Siedziska są nieruchome.
PR3Mix4+ – osady mieszane (2 kobiety, 2 mężczyzn, sternik). Wykonywany jest pełny ruch wioślarski. Sternik może być osobą pełnosprawną.
PR3Mix2x – osada mieszana (zawodnik z niepełnosprawnością wzroku i ruchową).

Dodatkowo rozgrywane są nieparalimpijskie kategorie: PR2M1x/PR2W1x i PR3M2-/PR3W2-, zróżnicowane pod względem funkcjonalności ruchowej i wzroku.

Aby uzyskać więcej informacji zapraszamy na stronę FISA pod adresem www.worldrowing.com