Paracurling

Curling jest dyscypliną sportu wywodząca się z XVI – wiecznej szkockiej tradycji, która w ostatnich latach rozwija się bardzo dynamicznie. Od 1998 roku jest w programie Igrzysk Olimpijskich, a od 2006 także w programie Igrzysk Paralimpijskich. Jest grą zespołową rozgrywana na lodzie między dwiema drużynami liczącymi po czterech zawodników w oparciu o przepisy Światowej Federacji Curlingu. W dużym uproszczeniu polega ona na wypychaniu ważących 19,96 kg granitowych kamieni po torze lodowym o długości ok. 45 m tak, by zatrzymały się najbliżej środka tarczy o średnicy 183 cm, złożonej z czterech okręgów. Wygrywa drużyna, której więcej kamieni umieści bliżej środka tarczy. W curlingu na wózkach nie stosuje się charakterystycznego szczotkowania. Drużyna obowiązkowo jest mieszana, składa się z mężczyzn i kobiet poruszających się na wózkach inwalidzkich (paraplegicy, osoby z porażeniem mózgowym, z amputacjami kończyn dolnych, SM). Zawodnik wypuszcza kamień siedząc na wózku, który stoi na gumowym dywaniku. Celem poprawy precyzji pchania kamienia stosuje się kij – przedłużacz (extender) o regulowanej długości, zakończony specjalnym uchwytem trzymającym rączkę kamienia. Gra jest bardzo atrakcyjna i wymaga zręczności, strategii, finezji i współpracy drużyny. Można w nią grać niezależnie od wieku i poziomu sprawności fizycznej. Wśród osób niepełnosprawnych curling uprawiany jest w 16 krajach, w tym od niedawna w Polsce.