Życiowe motto: Wygrywać trzeba samemu
Klub: IKS AWF Warszawa
Trener: Marek Gniewkowski
Niepełnosprawność: amputacja goleni prawej z powody wypadku w wieku 3 lat.
Klasa startowa: kategoria A
Największy sukces: wygranie turnieju paralimpijskiego indywidualnie w szpadzie w Sydney 2000 oraz w Londynie w 2012 roku.
Najważniejsze osiągnięcia:
6-krotny uczestnik Igrzysk Paralimpijskich i ich 9-krotny medalista. Dwukrotnie podczas nich stawał na najwyższym stopniu podium w szpadzie indywidualnie – w Sydney w 2000 roku i w Londynie w 2012 roku. Indywidualnie wywalczył również brązowy medal we florecie w Atenach (2004) i Pekinie (2008). Był również członkiem drużyn męskich zdobywających medale paralimpijskie dla Polski we florecie (srebrne medale w Sydney i Rio de Janeiro w 2016 roku, brązowy medal w Atenach) i w szpadzie (srebrny medal w Atenach, brązowy medal w Rio de Janeiro).
Dariusz Pender jest również 2-krotnym indywidualnym mistrzem świata w szpadzie (Budapeszt 2002, Catania 2011), srebrnym medalistą mundialu w szpadzie (Paryż 2010) oraz brązowym medalistą w szpadzie (Turyn 2006) i florecie (Turyn, Eger 2015). Na imprezach rangi mistrzostw Świata sięgał również po medale z drużyną szpadzistów (złoto w Budapeszcie, Turynie, srebro w Paryżu i w Eger) oraz florecistów (srebrne medale w Budapeszcie i Eger oraz brązowy medal w Rzymie 2017).
Ponadto, jest on 4-krotnym indywidualnym (3-krotnie we florecie i jeden raz w szpadzie) i 3-krotnym drużynowym (2-krotnie we florecie i jeden raz w szpadzie) Mistrzem Europy i wielokrotnym medalistą tej imprezy – ostatni raz sięgając po brąz w szpadzie podczas ME w Warszawie w 2022 roku. 5-krotnie triumfował również w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata (2000 i 2003 – floret, 2007, 2011 i 2012 – szpada) i jest wielokrotnym triumfatorem i medalistą turniejów tej rangi – z czego ostatni raz zdobył medal podczas rozpoczynających kwalifikację do Igrzysk w Paryżu PŚ w Eger w 2022, gdzie zdobył brązowy medal. Trzykrotnie (2011, 2012, 2014) wybierany najlepszym sportowcem niepełnosprawnym, a w 2021 wybrany najlepszym sportowcem niepełnosprawnym dwudziestolecia w Plebiscycie Miasta Stołecznego Warszawy.
Największy autorytet: Trener
Przed startem słucham… otoczenia.
Jestem dumny z tego, że… reprezentuję Polskę.
Moje najważniejsze zalety to… systematyczność.
Kiedy nie trenuję, to zajmuję się… rodziną.
Moja ulubiona muza to… nie mam ulubionej, po prostu słucham radia.
Najlepsze, co w życiu zrobiłem to… to, co osiągnąłem.
Jak trafiłeś do sportu?
W 1995 r. Marek Iwanicki listownie zaprosił mnie na trening koszykówki na wózkach do OSiR w Zamościu. W 1996 r. na jednym z turniejów koszykówki Tomek Marek zaproponował naukę i grę w koszykówkę w SKS Konstancin. Z tej propozycji skorzystałem i od września 1996 r. zacząłem naukę i treningi w CKiRI w Konstancinie-Jeziornej. W połowie września 1996 r. za namową trenera koszykówki oraz szermierki Tomka Marka uczestniczyłem w pierwszym treningu szermierki na wózku i tak zostało…
Trenuję floret i szpadę. W 1997 r. zacząłem współpracę z trenerem Markiem Gniewkowskim, Nadal pracujemy razem. W 2009 r. zmieniłem barwy klubowe z SKS Konstancin na IKS-AWF Warszawa.
